توهم یا واقعیت؛ ابر ها حرکت می نمایند؟ - مجله تانی بای

به گزارش خبرآنلاین، الکس لامرز، هواشناس گفت: این یک توهم است. اینطور نیست که یک بالش یا چیزی وجود داشته باشد که به طور جادویی در هوا شناور باشد. ابر مجموعه ای از قطرات آب و بلور های یخ است.

لامرز شرح داد: هنگامی که یک ابر پر از آب بیش از حد سنگین می گردد، بارش به صورت باران، برف یا تگرگ می بارد. اما حتی قبل از بارندگی، این قطرات با سرعتی آرام به سمت زمین حرکت می نمایند.

لامرز گفت: آن ها خیلی خیلی آهسته در حال سقوط هستند. هر چیزی که به زمین می افتد به سرعتی می رسد که به عنوان سرعت پایانی شناخته می گردد. سرعت پایانی زمانی اتفاق می افتد که نیروی کشش هوا به طور کامل با گرانش مقابله کند. قطرات آب آنقدر سبک هستند که سرعت نهایی آن ها برای یک قطره با شعاع 5 تا 10 میکرون، بسیار آهسته و بین 18 تا 36 متر در ساعت است؛ از آنجایی که ابر ها معمولاً هزاران متر در جو قرار دارند، این جابجایی کوچک به سمت پایین برای چشم قابل توجه نیست.

لامرز سقوط قطرات آب را به ذرات گرد و غبار تشبیه کرد که در یک محور نور خورشید می چرخند، این ذرات نیز می ریزند، اما چون کوچک هستند، به آرامی سقوط می نمایند. به گفته مارک میلر، استاد علوم جوی در دانشگاه راتگرز، مقدار میانه یک قطره آب ابر کوچکتر از شعاع یک موی انسان است.

در واقع توهم، با این فرود آهسته مقابله می نماید و طوری بنظر می رسد که شناور هستند. جریان های صعودی هوا، حتی با سقوط تدریجی، قطرات به هم پیوسته را معلق نگه می دارد؛ میلر گفت: به نظر می رسد که آن ها شناور هستند، زیرا اساساً با سرعتی کمتر یا برابر با سرعت جریان بالارونده در ابر سقوط می نمایند. ذرات به طور همزمان سقوط می نمایند و بالا می روند.

میلر گفت که قطرات آب به ردیاب حرکت هوا تبدیل می شوند. به این معنا که هوا میلیون ها قطره را به مسیر خود می ریزد و ابر مرئی را تشکیل می دهد. اما این فقط سقوط و برخاستن همزمان نیست. در حالی که ابر ها در ارتفاع نسبتاً ثابتی ظاهر می شوند، با ترکیب شدن هوای بالارونده با قطرات در حین متراکم شدن و تبخیر شدن، نوسان می نمایند. میلر گفت: آن ها در واقع با سرعتی در حال شکل گیری و تبخیر هستند که باعث می گردد کمی ساکن به نظر برسند.

تشکیل ابر به هوای گرم و مرطوب احتیاج دارد. هوای گرم شناورتر از هوای سرد است، بنابراین در اتمسفر بالا می رود و سپس با سرد شدن به صورت ابر متراکم می گردد. چگالی ابر کمتر از هوای زیر آن است. در حالی که بعضی از ابر ها سبک و کرکی به نظر می رسند، یک ابر کومولوس یا رعد و برق می تواند حدود 100 فیل وزن داشته باشد، اگرچه جرم و محتوای آب آن به ابعاد آن بستگی دارد، اما این وزن همواره به معنای آب زیاد نیست. میلر گفت: اگر تمام آب را از آن ابر بیرون بیاوریم، احتمالاً حتی یک کوزه را هم پر نمی نماید.

منبع: livescience