ارتش آمریکا چشم مار را به خدمت گرفت!
به گزارش مجله تانی بای، مایکل گریس در دوران کودکی که در تپه های مرتفع مرکز جورجیا بزرگ می شد، دوست داشت با جیب پر از مار راه برود. او می گوید: بیشتر مردم از آن ها می ترسیدند، از جمله مادرش، که زندگی در اطراف خانه گریس را گاهی کمی ناخوشایند می کرد.
به گزارش خبرآنلاین، با گذشت سال ها او تفریح خود را به یک حرفه تبدیل کرد. او اکنون در آزمایشگاهش در موسسه فناوری فلوریدا در ملبورن وقت خود را صرف کاوش در دنیای مار ها می نماید. راز هایی که او از خزندگان جذابی که در آزمایشگاهش زندگی می نمایند می آموزد، می تواند روزی به پیشرفت های بزرگی در همه چیز منجر گردد، از موشک های جستجوگر گرما برای ارتش تا دستگاه های کوچکی که ممکن است به پزشکان در یافتن تومور ها در بدن انسان یاری کند.
این به این علت است که افعی های گودال مانند مار های زنگی و گروهی از مار ها از جمله پیتون ها یا بوآ ها می توانند به معنای واقعی کلمه دنیا را به دو صورت متفاوت ببینند. آن ها می توانند مانند انسان ها از چشمان خود برای ایجاد تصویری بصری از دنیای اطراف خود استفاده نمایند، یا می توانند از حسگر های مادون قرمز فوق العاده حساس خود برای ایجاد تصویری مشابه بر اساس گرمای ساطع شده به وسیله اجسام در محیط خود استفاده نمایند.
آن ها می توانند بین این دو سیستم به عقب و جلو حرکت نمایند، یا از هر دو به طور همزمان استفاده نمایند.
حسگر های مادون قرمز چشمان این مار، 10 برابر قوی تر از ساخته دست بشر است!
چیزی که گریس را برای سال ها مجذوب خود نموده است این است که چگونه مار ها می توانند کار های زیادی را با این میزان کم انجام دهند. به عنوان مثال، یک مار زنگی دارای یک گودال کوچک در هر طرف سر خود است که با هزاران سلول گیرنده پر شده است که در واقع حسگر های مادون قرمز در میزان میکروسکوپی هستند. گریس، استاد زیست شناسی در فناوری فلوریدا، می گوید با وجود میزان کوچکشان، حسگر ها حداقل 10 برابر حساس تر از برترین حسگر های مادون قرمز مصنوعی هستند که تا کنون ساخته شده اند.
برخلاف حسگر های مصنوعی، آن ها به سیستم خنک نماینده پیچیده احتیاج ندارند و در صورت آسیب می توانند خود را تعمیر نمایند.
همه این ها گریس را به تفکر واداشت. او می گوید: اگر بتوانید حسگری بسازید که بر اساس زیست شناسی سلولی و بیوشیمی مار ها باشد، می توانید پیشرفت های خارق العاده ای در فناوری حسگر های مصنوعی ایجاد کنید.
بنابراین چند سال پیش، او یک یاری مالی سه ساله 365800 دلاری از دفتر تحقیقات علمی نیروی هوایی ایالات متحده دریافت کرد تا ببیند مار ها چه چیزی می توانند در خصوص دید مادون قرمز به ما بگویند. این می تواند برای مواردی مانند موشک های جستجوگر گرما که می تواند از دریچه اگزوز هواپیمای دشمن به سمت بالا پرواز کند، بدون اینکه حضور آن آشکار گردد، مفید باشد.
با این حال، جستجوی شخصی گریس بیشتر در راستای کنجکاوی علمی بود. او فقط می خواست یاد بگیرد که چگونه این حیوانات می توانند تشعشعات فروسرخ - یا گرما - را به سیگنالی تبدیل نمایند که می تواند به وسیله سیستم عصبی مرکزی پردازش گردد و به مار منبع دید دوم بدهد.
برای پاسخ دادن به سوالاتی از این دست، گریس و چند تن از همکارانش باید بفهمند که چگونه می توان بعضی از توانایی های مارها، مانند بینایی آن ها را خاموش کرد، تا ببینند کدام اجزا چه کاری انجام می دهند.
اما هیچ دوستدار مار احتمالاً چشمان آن را بیرون نمی آورد؛ بنابراین محققان به یک رویکرد خوش خیم رسیدند: نوار الکتریکی.
او می گوید: برای چشم ها، ما به سادگی یک وصله کوچک روی چشم قرار می دهیم. وقتی مار بعداً پوستش را می اندازد، وصله را نیز می ریزد و این برای حیوان بسیار بی خطر است.
منبع: فرارو