نگاهی به قابلیت های جذاب دوربین سه گانه - مجله تانی بای

به نظر می رسد در آینده نزدیک، به تعداد گوشی های مجهز به دوربین سه گانه افزوده می گردد و در همین زمینه می توانیم به شایعات مربوط به گلکسی اس 10 اشاره کنیم. دوربین سه گانه موجود در هواوی P20 پرو که از سنسور 40 مگاپیکسلی، سنسور سیاه وسفید و لنز تله فوتو بهره می برند، توجهات بسیار زیادی را جلب نموده است. گویا گوشی ال جی V40 هم که به زودی عرضه می گردد، مجهز به دوربین سه گانه است.

افزایش تعداد سنسور های دوربین می تواند تأثیر زیادی در کیفیت عکس ها داشته باشد. بهره گیری از دوربین های بیشتر مساوی است با انعطاف پذیری بیشتر و کیفیت بالاتر. در ادامه به قابلیت های که این دوربین ها می توانند به ارمغان می آوریم، نگاهی می اندازیم.

ارائه رزولوشن بالاتر

وقتی که می توان با سنسور های 40 مگاپیکسلی عکس گرفت، چرا به رزولوشن 12 مگاپیکسلی بسنده کنیم؟ این رویکردی بود که هواوی در خصوص سنسور اصلی گوشی P20 پرو عملی کرد و تا حد زیادی مورد توجه نهاده شد. شاید برای عکس های اینستاگرامی رزولوشن بالای عکس ها به چشم نیاید، اما این معینه برای زوم کردن و کراپ کردن مثمر ثمر واقع می گردد. وقتی که عکس کراپ شده کیفیت خوبی داشته باشد، دیگر نیازی به بهره گیری از زوم دو برابری نیست.

معمولا گوشی های هوشمند از سنسور های رزولوشن بالا بهره نمی برند. زیرا چنین سنسور هایی مجهز به پیکسل های کوچک تری هستند که این رویکرد معمولا منجر به افزایش نویز و کاهش کیفیت نهایی عکس می گردد. با این حال، وقتی که یک سنسور سیاه وسفید مختص محیط های کم نور در کنار این سنسور ها تعبیه گردد و در کنار بهره گیری از الگوریتم های نرم افزاری پیشرفته برای ترکیب تصاویر ثبت شده با آن ها، کیفیت نهایی عکس ها تا حد زیادی بهبود می یابند.

دیافراگم متغیر

تکنولوژی Pixel binning که عبارت است از ترکیب داده های چند پیکسل در یک پیکسل واحد، می تواند کیفیت عکس های گرفته شده با سنسور های رزولوشن بالا در محیط های کم نور را افزایش دهد. اما با بهره گیری از فناوری دیافراگم متغیر-مانند جدیدترین پرچم داران سامسونگ-می توان در محیط های تاریک نور بیشتری را روانه سنسور موردنظر کرد.

گگرددگی دیافراگم یکی از مهم ترین عامل هایی است که میزان نور راه یافته به سنسور را معین می نماید؛ هرچقدر نور بیشتری به سنسور برسد، در محیط تاریک عکس روشن تر و کم نویزتری ثبت می گردد. هرچند برای استفاده از دیافراگم متغیر باید با بعضی مسائل مربوط به فاصله کانونی و کیفیت لنز دست و پنجه نرم کرد، اما جنبه های مثبت این رویکرد بیشتر از جنبه های منفی آن است.

حتی تغییر دستی دیافراگم می تواند منجر به ثبت عکس های بهره مند از حالت بوکه طبیعی گردد. چنین معینه ای لازم نیست که محدود به یک دوربین بماند و بهره گیری از این تکنولوژی در دوربین سه گانه می تواند عملکرد دوربین های مجهز به لنز تله فوتو یا واید را در محیط های تاریک بهبود ببخشد.

زوم بیشتر

بسیاری از پرچم داران امروزی از لنز تله فوتو بهره می برند که زوم 2 برابری را به ارمغان می آورند. اما گوشی P20 پرو برای اولین بار لنز زوم سه برابری را ارائه کرد. البته گوشی ساز ها می توانند زوم 4 یا 5 برابری را هم عملی نمایند. هرچند باید بگوییم که چنین رویکردی می توانند تجربه کاربری را مختل کند، زیرا اپلیکیشن دوربین همیشه باید بین زوم های مختلف حرکت کند.

گوشی های مجهز به دوربین سه گانه برای اینکه بتوانند در زمینه زوم تجربه کاربری جذاب تری را ارائه نمایند، باید به ترکیب قابلیت های سخت افزاری و نرم افزاری روی بیاورند. هواوی پیروز به عملی کردن زوم ترکیبی شده که کاربران با استفاده از این معینه می توانند تا 5 برابر بر سوژه موردنظر زوم نمایند و شرکت اوپو هم با بهره گیری از چنین فناوری هایی پیروز شد عکس های 50 مگاپیکسلی را به وجود بیاورد.

عکس های زاویه باز

ال جی برای سری گوشی های G. و V. خود به استفاده از لنز های عریض روی آورد و به نظر می رسد سامسونگ هم برای گلکسی اس 10 می خواهد چنین رویکردی را عملی کند. همچنین بعضی از گوشی ها برای دوربین های سلفی خود هم به استفاده از لنز های واید روی آورده اند که باعث می گردد عکس های سلفی محیط بیشتری را پوشش دهند.

لنز های واید در بین بسیاری از کاربران تا حد زیادی پرهوادار است. چنین لنز هایی می توانند بخش زیادی از محیط را در فریم عکس جای دهند. مطمئنا کاربران دوست دارند که در این زمینه حق انتخاب داشته باشند، به همین دلیل با بهره گیری از دوربین سه گانه می توان یکی از دوربین ها را به لنز واید و دیگری را به لنز زوم مجهز کرد.

تشخیص عمق

روزبه روز به هواداران افکت بوکه افزوده می گردد و گوشی های هوشمند به طور فزاینده ای در عملی کردن این افکت بهتر شده اند. هرچند با استفاده از دو سنسور اصلی می توان چنین افکتی را به زیبایی عملی کرد، اما اختصاص یک سنسور برای تشخیص عمق می تواند نتایج زیباتری را به وجود بیاورد.

در سال 2014، شرکت HTC گوشی One M8 را معرفی کرد که از یک سنسور 4 مگاپیکسلی مختص تشخیص عمق بهره می برد. از بین گوشی های جدید هم می توانیم به گوشی شیائومی Pocophone F1 اشاره کنیم که در پنل پشتی آن یک سنسور ثانویه 5 مگاپیکسلی برای تشخیص عمق تعبیه شده است.

چنین سنسوری لازم نیست که رزولوشن بالایی داشته باشد یا حتی باکیفیت باشد، فقط همین که به اندازه کافی خوب باشد تا الگوریتم های نرم افزاری بتوانند حاشیه های سوژه اصلی را تشخیص بدهند، کافی است.

اگر هوادار پروپاقرص افکت بوکه هستید، با بهره گیری از سنسور اختصاصی برای تشخیص عمق می توانید به زیبایی هرچه تمام تر چنین افکت هایی را عملی کنید. در همین زمینه باید به پروژه شکست خورده تانگو از شرکت گوگل اشاره کنیم که گوگل قصد داشت با استفاده از این فناوری و سنسور های مخصوص موجود در گوشی ها، قابلیت نقشه برداری سه بعدی را برای این گوشی ها به ارمغان بیاورد.

HDR و عملکرد بهتر در محیط های کم نور

شاید چنین قابلیتی چندان هیجان انگیز نباشد، اما گوشی های مجهز به دوربین سه گانه می توانند عملکرد بسیار بهتری در محیط های کم نور داشته باشند. اگر خواستار عکس های HDR هستید که در هنگام ترکیب عکس ها نتیجه نهایی مات از آب درنیاید، یک سنسور اختصاصی سیاه وسفید می توانند چنین فرایندی را به خوبی عملی کند.

همچنین با استفاده از سنسوری که مجهز به پیکسل های بزرگ تر است، می توان نور بیشتری را روانه سنسور کرد.HTC سال ها پیش در همین زمینه ایده UltraPixel را عملی کرد و شاید قرار دادن چنین سنسوری در کنار سنسور اصلی ایده خوبی برای دریافت عکس های باکیفیت در محیط های کم نور باشد.

همانطور که گفتیم، بعضی از شرکت های همچنان از تکنولوژی pixel binning برای افزایش کیفیت عکس های گرفته شده در محیط کم نور استفاده می نمایند. در این تکنولوژی به دلیل ترکیب پیکسل ها در یک پیکسل واحد، رزولوشن عکس های نهایی کاهش می یابد، اما نور آن ها بیشتر می گردد.

هواوی برای P20 پرو و شیائومی برای گوشی Mi A2 از این تکنولوژی استفاده نموده اند. همین طور گوشی ال جی V30 ThinQ هم در محیط های کم نور برای افزایش کیفیت عکس نهایی، با استفاده از سنسور 16 مگاپیکسلی عکس 4 مگاپیکسلی ثبت می نماید. این تکنولوژی هم پتانسیل های زیادی دارد و می توان آن را تا حد زیادی ارتقا داد.

سخن آخر

وقتی که صحبت از دوربین سه گانه به میان می آید، اولین چیزی که به ذهن کاربران خطور می نماید بهره گیری از لنز های زوم و واید است. علاوه بر این، چنین دوربین هایی می توانند مواردی مانند کیفیت عکس های گرفته شده در محیط های کم نور، گستره دینامیکی، افکت بوکه و زوم های دیجیتالی را تا حد زیادی بهبود ببخشند.

متأسفانه نمی توان تمام این مزایا را عملی کرد و شرکت های سازنده در این زمینه باید دست به انتخاب بزنند. دوربین سه گانه ایدئال شما از چه امکاناتی بهره می برد؟ نظرات خود را در بخش کامنت ها با ما و دیگران در میان بگذارید.