راسپوتین؛ منجی یا نابودگر؟! - مجله تانی بای

جلسه رسمی برگزار گردید و در طی آن، اعضا بلند پایه، این مرد مرموز را تهدیدی عظیم برای روسیه معرفی کردند. طرح و نقشه های لازم نیز دقیق بود. نیمه شب 17 دسامبر 1916، لحظات خوبی برای این راهب نبود و در واقع آخرین ساعات عمرش رقم می خورد. سه مرد مهم و عالی رتبه روسیه، او را به خانه شاهزاده یوسوپوف دعوت کردند. خانه ای که قتل گاه او بود. البته قبلا نیز بار ها تهدید شده بود و مرگ او را به نفع روسیه تزاری حتی به خودش نیز گوشزد نموده بودند، ولی این بار به گونه ای دیگر بود. دخترش ماریا، آخرین کسی بود که او در 11 شب همان روز قبل از رفتن به خانه یوسوپوف دید.

زمان موعود فرا رسیده بود و دست های پنهان از آستین مرگ بیرون آمده بود. ابتدا او را در زیر زمین خانه مسموم کردند، ولی او زنده ماند. سپس یوسوپوف او را از پشت به گلوله بست و او همچون مرده ای به زمین افتاد. به دنبال آن، آن ها آغاز به سلاخی جسد کردند که در این حین، به یک باره او زنده شد و خون آلود به طرف خیابان دوید. آن ها نیز به تعقیب او پرداختند و به طرفش تیراندازی کردند.

با وجود این که به زمین افتاده و شدیدا مجروح شده بود، ولی باز تسلیم مرگ نمی شد. آن ها جمجمه او را نیز شکستند و جسد او را به رودخانه انداختند. نکته جالب این که پس از کالبد شکافی و آنالیز جسد، معلوم شد که راسپوتین حتی پس از مسموم شدن، تیرخوردن و سلاخی شدن زنده بود، حتی تا زمانی که به رودخانه انداخته گردد. همین ماجرا و جان سخت بودن، باعث شد که یوسوپوف پس از مرگ راسپوتین گفت: حالا می دانم که راسپوتین چه بود. او یک شیطان واقعی بود. اما به راستی او این نیروی مرموز را از دنیای دیگری گرفته بود؟

راسپوتین مرد، ولی پیش گویی او به حقیقت پیوست. هر چند این سه تن امیدوار بودند با مرگ راسپوتین، امپراتوری روسیه احیا گردد، ولی این مهم حاصل نشد و پس از دو ماه انقلاب روسیه شکل گرفت و به دنبال آن نیکولای دوم به همراه خانواده اش تیرباران شدند. بله، چنین بود که پیشگویی راسپوتین با واقعیت گره خورد، همچون شخصیت او که با راز گره خورده است.

او نفوذ سحرآمیزی در بین مردم و اشراف داشت. راسپوتین در همان اولین دیدار، خانواده تزار ها را مجذوب خود کرد. محبوبیت او زمانی بیشتر شد که توانست بیماری، ولی عهد را درمان کند. پسر تزار مبتلا به بیماری هموفیلی بود و راسپوتین توانست خونریزی او را مداوا کند. اما از سویی طرفداران حکومت تزار و بلشویک ها از او نفرت داشتند.

نفوذ راسپوتین تا بدان جا پیش رفت که نیکولای دوم به پیشنهاد او از درگیری های نظامی روی گردان بود. چرا که به زعم راسپوتین این طیف مسائل به نفع سلطنت نبود. مهم تر این که با ورود روسیه به جنگ جهانی اول، از آنجایی که تزار در مسائل جنگ دخالتی نداشت، ملکه عقاید راسپوتین را به فرماندهان دیکته می کرد و در واقع تزار خود راسپوتین بود.

شایعات زیادی وجود دارد مبنی بر این که راسپوتین در زد و خورد ها و مجالس لهو و لعب با زنان مرفه حضور داشته است. همچنین شایعاتی در خصوص روابط بسیار صمیمی و نزدیک او با ملکه و دختر های دربار وجود دارد. او با تمام وقاحت در معاملات تجاری لابی می کرد و از مقامات رشوه می گرفت تا به سمت های مورد دلخواهشان برسند.

لازم به ذکر است شایعاتی نیز از وجود ردپای سازمان MI6 بریتانیا در مرگ او وجود دارد. چرا که او می توانست نقش مشخص کننده در ماجرای صلح فی ما بین آلمان و روسیه داشته باشد و نهایتا در این صورت جنگ جهانی اول با شکست متفقین به خاتمه می رسید. پس از مرگ راسپوتین ماجرای عجیب دیگری نیز رخ داد. در مارس 1917 گروهی از سربازان جسد راسپوتین را در کنار یک کنده به شعله های آتش سپردند. چرا که بعضی نمی خواستند، مقبره او یادمانی برای حکومت تزار ها در تاریخ باشد.

راسپوتین مرد، ولی تردید ها در خصوص شخصیت واقعی او نه تنها از بین نرفت بلکه جانی دوباره گرفت و شخصیت او در هاله ای از ابهام باقی مانده است. آیا او به راستی منجی بود یا نابودگر؟